Konstantno vikanje, ljutnja, galama ili udaranje dece povezani su sa njihovim lošijim razvojem, smatraju kanadski naučnici.

Konkretno, oni smatraju da bi takvo roditeljsko ponašanje moglo da dovede do problema u socijalnom i emocionalnom razvoju dece, navodi se u istraživanju objavljenom u časopisu Development and Psychology.

– Mislim da je važno da roditelji i društvo shvate da česta upotreba grubih roditeljskih praksi može naštetiti detetovom razvoju – poručila je glavna autorka istraživanja Sabrina Sufren i objasnila

– Govorimo o njihovom socijalnom i emocionalnom razvoju, kao i o razvoju mozga.

Prethodne studije već su pokazale da deca koja su doživela ozbiljno zlostavljanje imaju manje prefrontalne kortekse i amigdalu. To su dva dela mozga koja igraju ključnu ulogu u emocionalnoj kontroli i depresiji.

Istraživači su primetili da su ista ta područja mozga bila manja kod dece koja su u detinjstvu u više navrata bila izložena grubim roditeljskim praksama – iako mališani nisu bili suočeni sa ozbiljnijim zlostavljanjem.

– Ova otkrića su i značajna i nova. To je prvi put da se oštre roditeljske prakse, koje ne podležu ozbiljnom zlostavljanju, povezuju sa smanjenom veličinom moždane strukture, slično onome što vidimo kod žrtava ozbiljnih oblika zlostavljanja – istakla je Sufren.

Osvrnula se i na istraživanje iz 2019. godine rekavši da je ono pokazalo da grube roditeljske prakse mogu da uzrokuju promene u radu mozga kod dece, ali da se sada zna da one utiču i na samu strukturu dečjeg mozga.

U sklopu istraživanja proučavana su deca od samog rođenja, pa su praćeni različiti roditeljski stilovi. Svake godine u uzrastu od druge do devete godine merila se količina anksioznosti kod dece. Uz pomoć oblika roditeljskih praksi i količine anksioznosti deca su razdvojena u dve skupine: na one koji su bili izloženi niskoj dozi grubog roditeljstva i one koji su bili izloženi visokoj dozi grubog roditeljstva.

Kada su deca napunila 12 godina, napravljena im je magnetna rezonanca, pa je do njihove 16. godine rađena procena anksioznosti. Ovo je istraživanje prvo koje je pokušalo da identifikuje veze između grubih roditeljskih praksi i dečjeg mozga.

– Imajte na umu da su ta deca neprestano bila podvrgavana grubom roditeljstvu, a to znači da su razlike u njihovom mozgu povezane s prevelikim izlaganjem grubim roditeljskim praksama tokom detinjstva – smatra Sufren.

Izvor: Novosti magazin